Βγαίνοντας μια βόλτα στα μαγαζιά βλέπει κανείς ότι το vintage style έχει επιστρέψει δυναμικά στη ζωή μας...
Στα μαγαζιά με είδη σπιτιού δεν υπάρχουν έντονα χρώματα,μινιμαλιστικές τάσεις ή έθνικ μόδα.Βλέπεις παλ αποχρώσεις,καμπυλωτές γραμμές και αντίκες...υπάρχουν κουτιά σε μπισκότα-εκείνα τα παλιά τα στρογγυλά με τις λευκές σουρωτές θήκες μέσα τους-,δαντελωτά σεμέν και πολυτελείς πολυέλαιοι..
Τα σετ τσαγιού της Γαλλικής εποχής κοσμούν βιτρίνες και πολυθρόνες Ελισαβετιανής εποχής στέκονται σε γωνίες δίπλα σε δαντελωτές κουρτίνες..όλα είναι πιο παλ,πιο λιτά,πιο απέριττα..
Μπορείς να δεις τσίγκινα ποτιστήρια και κουβάδες,μπουφέδες βαμμένους με πατίνα,δίσκους που σερβίρουν τσάι..για μπιμπελό υπάρχουν πορσελάνινες κούκλες με φορέματα εποχής και ρολόγια παλιάς κοπής και μεγάλων διαστάσεων..οι ροτόντες επανέρχονται και τα σιδερένια κρεβάτια επίσης.
Τα σκούρα χρώματα δεν είναι πια της μόδας,ούτε οι γραμμές μοντέρνων επίπλων.Υπάρχει come back της ρουστίκ εποχής..
Ακόμη και στα ρούχα...βλέπουμε ζακέτες κεντημένες με βελονάκι,λεπτεπίλεπτες χαμηλές γόβες,φούστες σαν κοφτά τραπεζομάντηλα και τα μαγιό προσθέτουν ύφασμα αντί να αφαιρούν όπως μέχρι και πριν λίγα χρόνια..
Η ρομαντική εποχή προσπαθεί απεγνωσμένα να αναγεννηθεί...και νομίζω ότι ο άνθρωπος βαρέθηκε το άψυχο,κρύο μοντέρνο γύρω του...θέλει να ξαναθυμηθεί παλιές καλές εποχές με αυθεντικότητα και φινέτσα..ο κόσμος έχει ανάγκη από ρομαντισμό και λιτότητα...έχει ανάγκη από καλό γούστο.Από γυναίκες με παλτό κι όχι με φουσκωτά μπουφάν..από κοπέλες με υφασμάτινα παντελόνια και όχι από άχαρα τζιν,από γυναίκες με γόβες και φούστες μίντι..βαρεθήκαμε όλοι τα μίνι πιστεύω..δεν έχουν καθόλου φαντασία εξάλλου..
Δεν είμαι πασέ,μέχρι πριν λίγα χρόνια ούτε εμένα μου άρεσαν τα βαριά έπιπλα και τα παλιακά ρούχα. Ένιωθα πως μύριζαν μούχλα και θεωρούσα πως ήταν μια εποχή ξεπεσμένων αφεντάδων που μου μετέδιδαν μια μελαγχολία. ...όμως σε μια χώρα που τρέχει με χίλια στο μοντέρνο,θέλω να πατήσω λίγο φρένο και να θυμηθώ τα παλιά...να φορέσω δερμάτινα γάντια-που είναι τόσο γυναικεία και σέξι-φουλάρια και σκουλαρίκια που είναι καταχωνιασμένα στα συρτάρια της γιαγιάς,να πιω το τσάι μου από το σετ της τσαγιέρας που κρατάω σκονισμένο στον μπουφέ της τραπεζαρίας μου..
Νιώθω την ανάγκη να γυρίσω πίσω,όπως άλλωστε και η μόδα,όπως και ο κόσμος γενικά...
Ας αγαπήσουμε εκείνη την pin up εποχή,ας γίνουμε brunette girls.Μην ξεχνάμε ότι θεάρες γεννήθηκαν εκείνη την εποχή..γυναίκες που δεν έδειχναν πολλά,γυναίκες που το μυστικό της ομορφιάς τους ήταν το γεμάτο αυτοπεποίθηση χαμόγελό τους.
Νομίζω ότι κάτι καλό θα βγει από όλο αυτό...αν ξαναβγάλουμε παλιά έπιπλα από την αποθήκη και τα βάλουμε μες στο σπίτι μας,σίγουρα θα ζεστάνουν την καρδιά μας.Αν διαβάσουμε βιβλία εποχής θα μας ταξιδέψουν απίστευτα όμορφα...Εξάλλου οι τόμοι τους κουβαλούν μια παλιά εποχή γεμάτη πρίγκιπες και πύργους...ας ταξιδέψουμε στο παραμύθι τους....
 |
| Δώσε σ ένα κορίτσι τα σωστά παπούτσια και θα κατακτήσει τον κόσμο(marilyn monroe) |
Τα σετ τσαγιού της Γαλλικής εποχής κοσμούν βιτρίνες και πολυθρόνες Ελισαβετιανής εποχής στέκονται σε γωνίες δίπλα σε δαντελωτές κουρτίνες..όλα είναι πιο παλ,πιο λιτά,πιο απέριττα..
Μπορείς να δεις τσίγκινα ποτιστήρια και κουβάδες,μπουφέδες βαμμένους με πατίνα,δίσκους που σερβίρουν τσάι..για μπιμπελό υπάρχουν πορσελάνινες κούκλες με φορέματα εποχής και ρολόγια παλιάς κοπής και μεγάλων διαστάσεων..οι ροτόντες επανέρχονται και τα σιδερένια κρεβάτια επίσης.Τα σκούρα χρώματα δεν είναι πια της μόδας,ούτε οι γραμμές μοντέρνων επίπλων.Υπάρχει come back της ρουστίκ εποχής..
Ακόμη και στα ρούχα...βλέπουμε ζακέτες κεντημένες με βελονάκι,λεπτεπίλεπτες χαμηλές γόβες,φούστες σαν κοφτά τραπεζομάντηλα και τα μαγιό προσθέτουν ύφασμα αντί να αφαιρούν όπως μέχρι και πριν λίγα χρόνια..
Η ρομαντική εποχή προσπαθεί απεγνωσμένα να αναγεννηθεί...και νομίζω ότι ο άνθρωπος βαρέθηκε το άψυχο,κρύο μοντέρνο γύρω του...θέλει να ξαναθυμηθεί παλιές καλές εποχές με αυθεντικότητα και φινέτσα..ο κόσμος έχει ανάγκη από ρομαντισμό και λιτότητα...έχει ανάγκη από καλό γούστο.Από γυναίκες με παλτό κι όχι με φουσκωτά μπουφάν..από κοπέλες με υφασμάτινα παντελόνια και όχι από άχαρα τζιν,από γυναίκες με γόβες και φούστες μίντι..βαρεθήκαμε όλοι τα μίνι πιστεύω..δεν έχουν καθόλου φαντασία εξάλλου.. Δεν είμαι πασέ,μέχρι πριν λίγα χρόνια ούτε εμένα μου άρεσαν τα βαριά έπιπλα και τα παλιακά ρούχα. Ένιωθα πως μύριζαν μούχλα και θεωρούσα πως ήταν μια εποχή ξεπεσμένων αφεντάδων που μου μετέδιδαν μια μελαγχολία. ...όμως σε μια χώρα που τρέχει με χίλια στο μοντέρνο,θέλω να πατήσω λίγο φρένο και να θυμηθώ τα παλιά...να φορέσω δερμάτινα γάντια-που είναι τόσο γυναικεία και σέξι-φουλάρια και σκουλαρίκια που είναι καταχωνιασμένα στα συρτάρια της γιαγιάς,να πιω το τσάι μου από το σετ της τσαγιέρας που κρατάω σκονισμένο στον μπουφέ της τραπεζαρίας μου..Νιώθω την ανάγκη να γυρίσω πίσω,όπως άλλωστε και η μόδα,όπως και ο κόσμος γενικά...
Ας αγαπήσουμε εκείνη την pin up εποχή,ας γίνουμε brunette girls.Μην ξεχνάμε ότι θεάρες γεννήθηκαν εκείνη την εποχή..γυναίκες που δεν έδειχναν πολλά,γυναίκες που το μυστικό της ομορφιάς τους ήταν το γεμάτο αυτοπεποίθηση χαμόγελό τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου