Σκεπτόμενη την ιδιοσυγκρασία μου....

Από μικρή ήμουν αγοροκόριτσο.Αγαπημένο μου παιχνίδι το ποδόσφαιρο,πάντα επιθετική όταν παίζαμε και πάντα γεμάτη πάθος..στο σπίτι ασχολιόμουν με playmobil και κάρτες αυτοκινήτων.Φορούσα σορτσάκια και παντελόνια και η μόνη μέρα που άφηνα τον εαυτό μου να φοράει φορεματάκια ήταν η Κυριακή λόγω εκκλησίας.Εννοείται ότι όταν επέστρεφα σπίτι, μετά τη λειτουργία το φόρεμα γινόταν κουβάρι πάνω στο κρεβάτι μου και ξαναφορούσα το αγαπημένο μου τζιν...τα μακριά μαλλιά μου ήταν το μόνο κοριτσίστικο στοιχείο πάνω μου.
Όταν πήγαινα στο χωριό η γιαγιά προσπαθούσε να με μάθει να κάνω δουλειές,αλλά εγώ της απαντούσα ατάραχα τρώγοντας ένα τσαμπί σταφύλι:καλέ γιαγιά τις δουλειές θα τις κάνει ο άντρας μου και εγώ θα δουλεύω.Εκείνη χαμογελούσε αινιγματικά χωρίς να λέει τίποτα..Όταν μου πήραν δώρο το πρώτο μου ποδήλατο εγώ το κοιτούσα δυσαρεστημένη γιατί είχε βοηθητικές ρόδες.Το έβρισκα τόσο κοριτσίστικο να ανέβω πάνω κει με βοήθεια, που αντί να χαρώ βούρκωσα-γιατί δεν έκλαιγα μπροστά στους άλλους-και όταν όλοι πήγαν στις δουλειές τους λέγοντάς με αχάριστη,έβγαλα μόνη μου τις βοηθητικές και έμαθα αμέσως σε κατηφόρα..ένιωθα ελεύθερη και δυνατή.
Τα χρόνια του δημοτικού και του Ταρζάν πέρασαν-γιατί έκανα κι αυτόν στα παιχνίδια μας-και έφτασα στο γυμνάσιο.Εκεί το στυλ μου άλλαξε.Το τζιν έγινε σκισμένο και ταλαιπωρημένο,σκουλαρίκι σταυρό στο αυτί-επηρεασμένη από τα ακούσματα του George Michael-κουρεμένα κοντά μαλλιά,αυτό ήταν το στυλ μου..
Στο λύκειο άρχισα να μαλακώνω..ανακάλυψα ολόκληρο κόσμο από μακιγιάζ,φορεματάκια,τακούνια...άρχισε να μου αρέσει..ήταν ένα καινούργιο παιχνίδι για μένα όλα αυτά τα πασαλείμματα με τις μπογιές και τα αρώματα.
Μετά το λύκειο που είχα και μωρό πέρασα μια άσχημη φάση,αυτή του μικρομέγαλου ανθρώπου.Δεν ένιωθα δεσποινίς μα ούτε και απόλυτα κυρία..ελεύθερη μα και μαμά...όλο αυτό μαζί είχε το δυσάρεστο αποτέλεσμα του ταγέρ και των δαχτυλιδιών...είχε μια αντίθεση η ηλικία με την κατάσταση..άργησα να τα ξεμπερδέψω.
Η ηλικία που είμαι τώρα και το ντύσιμο και ο χαρακτήρας,μου μοιάζουν τόσο στην φωτογραφία που βλέπετε αρχικά που δεν γινόταν να μην βάλω ανάρτηση...

Γενικά είμαι ο εαυτός μου..θα βάλω γαλοτσάκι με σορτς νταλακαλόκαιρο, σορτσάκι με κάλτσες μάλλινες στο σπίτι...θα πάω στην εκκλησία με τζιν και σε ροκ συναυλία με φουστίτσα φρουφρου..θα πάω στη δουλειά με μπλούζα του superman και θα βγω ραντεβού με σαγιονάρα.Θα βαφτώ για να πάω στη λαϊκή,μα ίσως το Σαββατόβραδο να μην το κάνω...δεν θα ντυθώ ανάλογα με την περίσταση,θα ντυθώ ανάλογα με τη διάθεση...γιατί έτσι είμαι εγώ...και μ αρέσει...μ αρέσει να είμαι η πριγκίπισσα της ζωής μου μα και ο άντρας μέσα σ αυτήν..μ αρέσει να πίνω μοσχάτο ντάστι ντελικάτα με φτιαγμένα νύχια,μα να πίνω και μπύρα από το μπουκάλι σκουπίζοντας τα χείλη μου με την ανάστροφη του χεριού μου..διχασμένη προσωπικότητα θα σκεφτούν κάποιοι....απλά Νάντια θα πω εγώ.....καλή Κυριακή!