ΠΟΤΕ ΘΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ????

Υπάρχουν μέρες που ξυπνάμε και αρχίζουμε τη γκρίνια πρίν καν ανοίξουμε το μάτι...θέματα πολλά και διάφορα:γιατί να πρέπει να πάω στη δουλειά;γιατί να βρέχει;γιατί να έχω πάρει αυτά τα δύο κιλά;γιατί να μη μου φτάνουν τα λεφτά;γιατί να μην μπορώ να πάω διακοπές;γιατί να με παρατήσει ο Μήτσος;γιατί να μην έχω παντρευτεί ακόμη;πότε θα βρω χρόνο να ασχοληθω με τον εαυτό μου;μπλα,μπλα,μπλα....
Ποιός είναι αυτός που δεν τα έχει σκεφτεί αυτά ή κάποια παρόμοια;ποιός από όλους εμάς δεν λέει:πω,πω δεν είμαι καλά σήμερα,βαριέμαι και άλλα πολλά τέτοιου είδους;
Εγώ λέω πως όλα αυτά τα κάνουμε οι περισσότεροι.Γιατί όμως ρε παιδιά;
Γιατί να μην ξυπνάμε και να κάνουμε το σταυρό μας που έχουμε ακόμη μια μέρα μπροστά μας;γιατί να μην λέμε μια καλημέρα μέσα από την καρδιά μας;γιατί να μην συναντάμε περισσότερο τους φίλους μας;γιατί να μην χαιρόμαστε τη φύση;γιατί να μην γελάμε με κάποια παθήματά μας;γιατί να μην γίνουμε καλύτεροι ως άνθρωποι,ως φίλοι,ως γονείς,ως σύζυγοι;;
Να σας πω κάτι;από σήμερα δεν θα αφήσω να με τρώνε τα ΓΙΑΤΙ, από σήμερα θα αλλάξω προς το καλύτερο και αφορμή γι'αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από την καταστροφή που βρήκε την Ιαπωνία.Θα ευχαριστώ το Θεό που έχω ένα σπίτι και αυτά τα λίγα αγαθά που έχω,θα ευχαριστώ το Θεό που ξέρω που είναι τα παιδιά μου και οι φίλοι μου και δεν αγνοούνται,θα ευχαριστώ το Θεό που με έκανε να καταλάβω πως δεν είμαι παρά μια κόκκος άμμου σε μια απέραντη έρημο.
Όχι,δεν θέλω να σας το παίξω θρήσκια και καλή,είμαι άνθρωπος κι έχω ατέλειες.Πηγαίνω στην εκκλησία σε σημαντικές γιορτές γιατί πιστεύω πως ο Θεός είναι μέσα μας.Έχω δρόμο ακόμα για να καλυτερεύσω...
Δεν θέλω όμως με τίποτα να με βρουν διάφορα-άσχημα γεγονότα-και να έρθω στο σημείο να κλαίω και να λέω:γιατί δεν χαιρόμουνα την καθημερινότητα;γιατί δεν ήρθα κοντά στους συνανθρώπους μου;δεν θέλω να έχω αναπάντητα ΓΙΑΤΙ....
Μακάρι αυτή η καταστροφή να κάνει κόσμο να καταλάβει πως πρέπει να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και ζωής...φιλιά σε όλους σας!