ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΥΟ...

Άλλο ένα βιβλίο που το διάβασα και με βρήκε η τελευταία του σελίδα με χαμόγελο είναι το:Δράκος στο χιόνι,της Καίτης Οικονόμου...ας πω λίγα λόγια για την υπόθεση του βιβλίου:

Πέρα ψηλά στα βουνά της Ηπείρου υπάρχει μια αλπική λίμνη που λέγεται Δρακολίμνη,γιατί ζει εκεί ένας δράκος,προστάτης του βουνού και όλων των αγαθών πλασμάτων.Λίγο πιο χαμηλά,στο Πάπιγκο,γεννήθηκε κάποτε ένα νόθο παιδί,ο Χρήστος,που είχε στην ψυχή του όλα τα χαρίσματα του δράκου:περηφάνια,δύναμη,ευγένεια,μαχητικότητα.

Ο Χρήστος μεγάλωσε στα Γιάννενα κουβαλώντας στους παιδικούς ώμους του το στίγμα του νόθου.Έβλεπε μόνο από μακριά τον πλούσιο πατέρα του και στα δεκατρία του,όταν πέθανε η μάνα του κι έμεινε ορφανός στους πέντε δρόμους,ξύπνησε μέσα του η ψυχή του δράκου για να μπορέσει να επιβιώσει.

Ο Χρήστος πάλεψε μόνος του στη ζωή,αλλά όταν ήρθε η επιτυχία κι η καταξίωση,μια άδικη κατηγορία τον σημάδεψε μ'ένα νέο ατιμωτικό στίγμα.Απογοητευμένος από τους ανθρώπους,αποσύρθηκε στο Πάπιγκο να γλέιψει τις πληγές του.Κι εκεί,στο άντρο του,εμφανίστηκε μια άγνωστη γυναίκα μες στη χιονοθύελλα κι έκλεψε την καρδιά του δράκου...