Η γιορτή της μητέρας...

    Έγινα μανούλα στα 17.Πήγαινα τρίτη λυκείου την οποία την έβγαλα τσίμα τσίμα.Τι εννοώ;στις 15Ιουνίου τελειώσαμε τη σχολική χρονιά και στις 26 γέννησα την κόρη μου:Μαργαρίτα-Ελπίδα.Ήταν μια πολύ μεγάλη απόφαση που μου άλλαξε τη ζωή μου τελείως.Ήμουν στην τρίτη δέσμη και μαζί με τα λατινικά διάβαζα το περιοδικό:παιδί και νέοι γονείς.Μαζί με τα αρχαία το περιοδικό:γάμος κτλ κτλ.

    Τα έκανα όλα μαζί βιαστικά και γρήγορα.Έπρεπε να τελειώσω το λύκειο,να παντρευτώ,να γεννήσω,να μάθω τα του νοικοκυριού,να είμαι καλή σύζυγος,νύφη αλλά κυρίως μαμά.Στο σχολείο είχα μάθει τα πάντα από μαθηματικά,ιστορία,φυσική,χημεία αλλά σε ποιο εγχειρίδιο ήταν γραμμένες οι συνταγές για το πως να γίνετε καλύτεροι γονείς;;;
    Έτσι,μεγάλωσα μαζί με την κόρη μου η οποία είναι η Ελπίδα της ζωής μου κι όταν με ρωτάνε και λένε:ρε συ τίποτα δεν ευχαριστήθηκες από τη ζωή σου!εγώ κοιτάζω αυτά τα ματάκια και μέσα μου νιώθω την πληρότητα και την ολοκλήρωση.Μπορεί όσο εγώ να άλλαζα πάνες και να ξενυχτούσα με μπιμπερό και γάλατα άλλα κορίτσια στην ηλικία μου να ξενυχτούσαν και να περνούσαν ότι πρέπει να περνάει κανείς σε αυτή την ηλικία,αλλά πραγματικά ποτέ δεν το μετάνοιωσα,ποτέ δεν είπα:πως θα ήταν αν είχα χειριστεί αλλιώς τη ζωή μου,Ποτέ!
    Ένιωθα και νιώθω περήφανη που ήμουν η μικρότερη μαμά του σχολείου της κόρης μου,που στα πάρτυ οι υπόλοιπες μαμάδες στρώνονταν στον καναπέ κι εγώ έπαιζα στο δωμάτιο με τα παιδιά,που στις εκδρομές οι μαμάδες μιλούσαν για διάφορα γυναικεία θέματα και γω έπαιζα ποδόσφαιρο με τον καλύτερο πασαδόρο-την κόρη μου-.
    Και φυσικά η ιστορία συνεχίζεται γιατί βγαίνουμε μαζί,πάμε σε καραόκε πάρτυ μαζί,βαφόμαστε μαζί και γενικά είναι το καλύτερο παρεάκι μου.
    Τώρα σα μαμά σκέφτομαι τη δική μου μητέρα που φρικάρισε τελείως όταν έμαθε για την εγκυμοσύνη και τα σχετικά.Κράτησε.....ότι στάση κράτησε τέλοςπάντων.Την καταλαβαίνω,εν μέρει.Ο λόγος αυτής της ανάρτησης είναι πως θέλω να ζητήσω μια Συγνώμη από τη δική μου μαμά-όχι για την απόφαση που πήρα-απλά γιατί την στενοχώρησα πολύ τότε και θέλω να πω ένα μεγάλο Ευχαριστώ στην κόρη μου που με έκανε και με κάνει να νιώθω τόσα συναισθήματα...
     Υ.Γ δεν ξέχασα πως έχω κι ένα γιο,απλά ήθελα να αναφερθώ στην πρώτη μου εγκυμοσύνη.Βασιλάκη μου sorry,ξέρεις πως κι εσένα σ'αγαπάω εξίσου το ίδιο με την αδελφή σου....
                                                                                       Με αγάπη

                                                                                    Η μαμά!!!!