που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας...
Συμβαίνουν πράγματα στη ζωή που νιώθουμε,πιστεύουμε,ελπίζουμε πως τα παθαίνουν μόνο οι άλλοι...εμείς ήμαστε τόσο εγωιστές ή τόσο αισιόδοξοι που θεωρούμε ότι ήμαστε άτρωτοι σε πολλά ή τυχεροί..
ήρθε η μέρα να κάνω τη γυναικολογική εξέταση της χρονιάς..μια τυπική διαδικασία,που περιμένω ν ακούσω το : όλα μια χαρά..
Αυτή τη φορά δεν έγιναν τα πράγματα ακριβώς έτσι..αυτή τη φορά άκουσα τη γυναικολόγο μου να λέει: Νάντια, κάτι δεν μου αρέσει στο δεξί σου στήθος...
Το χαμόγελό μου πάγωσε..πήρα το χαρτί με τις ειδικές εξετάσεις που έπρεπε να κάνω και βγήκα συννεφιασμένη από το ιατρείο..
Μέχρι να φτάσω στο αυτοκίνητο οι σκέψεις που έκανα ήταν:αν έχω κάτι σοβαρό,τα παιδιά μου;τι θα γίνουν;
Μπήκα στο αυτοκίνητο και πήρα βαθιές ανάσες..ότι και να γινότανε θα το αντιμετώπιζα..μεγάλο κορίτσι είμαι,μου χουν τύχει κι άλλα και τα ξεπέρασα...αυτές οι σκέψεις με ηρέμησαν..
Και να λοιπόν,η μέρα της μαστογραφίας...περίμενα τη σειρά μου για να γίνει η εξέταση και οι σκέψεις μου ήταν ακριβώς αυτές..
Νάντια,θυμάσαι που έλεγες πάντα πως θα ήθελες μια πλαστική στήθους;πως γενικά δεν ήσουν ευχαριστημένη με ότι είχες και ήθελες κάτι ψεύτικο πάνω σου;πως θα ήσουν χωρίς στήθος;έχεις αναρωτηθεί;καλύτερα αυτό που έχεις από το τίποτα έτσι;η φωνή μέσα μου ακουγόταν σκληρή...πάντα είμαι σκληρή με τον εαυτό μου..μα ειλικρινά,μια άλλη φωνούλα από το πουθενά ξεπετάχτηκε αδικημένη να με υπερασπιστεί.Οι εσωτερικές μου φωνές σε αντιπαράθεση.Εντάξει,όλοι έχουμε θέματα με την εικόνα μας,κάτι δεν μας αρέσει πάνω μας...όμως τώρα καταλαβαίνω και την αξία του δικού σου.Αυτό το στήθος θήλασε τα παιδιά μου,κρυώνει,ζεσταίνεται,φιλοξενεί ανάμεσά του την καρδιά μου,έχει δεχτεί ερωτικά αγγίγματα...έχω μεγαλώσει μαζί του και το θέλω έτσι όπως είναι..είναι κομμάτι μου,είμαι εγώ..
Η πόρτα άνοιξε και η γιατρίνα με φώναξε μέσα:έτοιμη;δε φοβάσαι ,μου είπε..όχι της απάντησα...γιατί μέσα σε κείνη την αίθουσα αναμονής,μέσα σε κείνο το εικοσάλεπτο της καθυστέρησης,ξαναθυμήθηκα να αγαπώ τον εαυτό μου όπως είναι...γιατί είμαι μοναδική στον πλανήτη όπως όλοι μας(και δεν το λέω ψωνίστικα)...
Η σημερινή ανάρτηση έχει να κάνει με αυτό...αγαπώ εμένα....προσέχω εμένα...είμαι εδώ για μένα....φιλική συμβουλή προς όλους,πριν γίνει κάτι αρνητικά αναπάντεχο.....
Συμβαίνουν πράγματα στη ζωή που νιώθουμε,πιστεύουμε,ελπίζουμε πως τα παθαίνουν μόνο οι άλλοι...εμείς ήμαστε τόσο εγωιστές ή τόσο αισιόδοξοι που θεωρούμε ότι ήμαστε άτρωτοι σε πολλά ή τυχεροί..
ήρθε η μέρα να κάνω τη γυναικολογική εξέταση της χρονιάς..μια τυπική διαδικασία,που περιμένω ν ακούσω το : όλα μια χαρά..
Αυτή τη φορά δεν έγιναν τα πράγματα ακριβώς έτσι..αυτή τη φορά άκουσα τη γυναικολόγο μου να λέει: Νάντια, κάτι δεν μου αρέσει στο δεξί σου στήθος...
Το χαμόγελό μου πάγωσε..πήρα το χαρτί με τις ειδικές εξετάσεις που έπρεπε να κάνω και βγήκα συννεφιασμένη από το ιατρείο..
Μέχρι να φτάσω στο αυτοκίνητο οι σκέψεις που έκανα ήταν:αν έχω κάτι σοβαρό,τα παιδιά μου;τι θα γίνουν;
Μπήκα στο αυτοκίνητο και πήρα βαθιές ανάσες..ότι και να γινότανε θα το αντιμετώπιζα..μεγάλο κορίτσι είμαι,μου χουν τύχει κι άλλα και τα ξεπέρασα...αυτές οι σκέψεις με ηρέμησαν..
Και να λοιπόν,η μέρα της μαστογραφίας...περίμενα τη σειρά μου για να γίνει η εξέταση και οι σκέψεις μου ήταν ακριβώς αυτές..
Νάντια,θυμάσαι που έλεγες πάντα πως θα ήθελες μια πλαστική στήθους;πως γενικά δεν ήσουν ευχαριστημένη με ότι είχες και ήθελες κάτι ψεύτικο πάνω σου;πως θα ήσουν χωρίς στήθος;έχεις αναρωτηθεί;καλύτερα αυτό που έχεις από το τίποτα έτσι;η φωνή μέσα μου ακουγόταν σκληρή...πάντα είμαι σκληρή με τον εαυτό μου..μα ειλικρινά,μια άλλη φωνούλα από το πουθενά ξεπετάχτηκε αδικημένη να με υπερασπιστεί.Οι εσωτερικές μου φωνές σε αντιπαράθεση.Εντάξει,όλοι έχουμε θέματα με την εικόνα μας,κάτι δεν μας αρέσει πάνω μας...όμως τώρα καταλαβαίνω και την αξία του δικού σου.Αυτό το στήθος θήλασε τα παιδιά μου,κρυώνει,ζεσταίνεται,φιλοξενεί ανάμεσά του την καρδιά μου,έχει δεχτεί ερωτικά αγγίγματα...έχω μεγαλώσει μαζί του και το θέλω έτσι όπως είναι..είναι κομμάτι μου,είμαι εγώ..
Η πόρτα άνοιξε και η γιατρίνα με φώναξε μέσα:έτοιμη;δε φοβάσαι ,μου είπε..όχι της απάντησα...γιατί μέσα σε κείνη την αίθουσα αναμονής,μέσα σε κείνο το εικοσάλεπτο της καθυστέρησης,ξαναθυμήθηκα να αγαπώ τον εαυτό μου όπως είναι...γιατί είμαι μοναδική στον πλανήτη όπως όλοι μας(και δεν το λέω ψωνίστικα)...
ανατρίχιασα... τα είπες όλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήεύχομαι να είναι όλα καλά.. και να συνεχίσεις να αγαπάς τον εαυτό σου χωρίς άγχος...
Νάντια μου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου όλα να πάνε καλά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι είμαι σίγουρη ότι θα πάνε!
Πολλά φιλιά!
Επειδή ξέρω απο δύσκολα, έστω και τώρα που σε διάβασα και με καθήλωσες,σου εύχομαι απο καρδιάς,όλα νάναι περαστικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μην είναι καν τίποτα,αλλά ένας άκυρος συναγερμός.
Μια ευχή,με αγάπη