χρόνια πολλά.....

Είχε φτάσει η μέρα να βαφτίσω την κόρη μου...η νονά της είναι μια φίλη μου από το δημοτικό...παλιές φιλίες δοκιμασμένες...

-Να δώσουμε κι ένα δεύτερο όνομα;μου λέει.

-Ποιο να είναι αυτό;της λέω κι εγώ.

-Της μάνας μου Σοφία,ή ένα από τα υπόλοιπα που γιορτάζουν τη μέρα αυτή..θέλω να γιορτάζουμε αυτή τη μέρα όταν η μητέρα μου φύγει.

-Ποια είναι αυτά;της είπα αγνοώντας τότε τα ονόματα.

-Πίστη,Αγάπη και Ελπίδα μου λέει.

Σκέφτηκα ποιο όνομα θα ήθελα σαν δεύτερο εφόδιο για την κόρη μου...

Μεγάλο πράγμα να έχεις σοφία και να ξεχωρίζεις τα πράγματα και τους ανθρώπους..σοφία για να ξέρεις μέχρι που μπορείς να φτάσεις και μέχρι που μπορείς να αφήσεις τους άλλους να φτάσουν  εσένα και τα όριά σου..

Πίστη,σημαντική...αν δεν έχεις πίστη πρώτα στον εαυτό σου και μετά στους υπόλοιπους δεν κάνεις τίποτα...πίστη για τη ζωή,για όλα....

Αγάπη...το σημαντικότερο συναίσθημα που νιώθει ο άνθρωπος...η θρησκεία μας ολόκληρη πάνω σε αυτή τη λέξη είναι χτισμένη...

και τελευταίο μα κατά τη γνώμη μου εξίσου σημαντικό...η Ελπίδα...η ελπίδα για όλα όσα σου συμβαίνουν και μπορείς να αντέξεις,να αντιμετωπίσεις...με την ελπίδα έχεις σοφία και πίστη και αγάπη...και τα πας ακόμη πιο πέρα όλα αυτά...η ελπίδα προχωράει εκεί που τα προηγούμενα σταματούν,δειλιάζουν...η ελπίδα ξαναστέκεται στα πόδια της...αυτό επιθυμούσα και για το παιδί μου..να  μάθει στη ζωή του να στηρίζεται όρθια και να προχωρά.

Έτσι,η Μαργαρίτα συνδυάστηκε με το όνομα και τη χάρη της Ελπίδας και η κόρη μου γιορτάζει και σήμερα,μια τόσο σημαντική μέρα...

Χρόνια πολλά κοριτσάκι μου,να σε χαιρόμαστε και να μας δίνεις πάντα από το φως και τη λάμψη σου...εύχομαι να πιστεύεις σε σένα και να αγαπάς αληθινά και δυνατά όπως τώρα.Για Σοφία δεν λέω κάτι,αυτή θα σου έρθει με τα χρόνια.Έτσι είναι η ζωή φτιαγμένη...

Δωρούλα,η επιθυμία σου έγινε πράξη,μαζί με το πνευματικό σου παιδί,θυμόμαστε πάντα και την αγαπημένη κυρία Σοφία,όχι φυσικά μόνο τη μέρα της γιορτής της,μα και σε κάθε χώρο του σπιτιού,σε κάθε συνταγή,σε κάθε ατάκα...να ναι καλά εκεί που είναι...