Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Μουσική βραδιά...

Χτες η μέρα μου ήταν φουλ...το πρωί ήρθα στο γραφείο,μετά πήγα γυμναστήριο,επέστρεψα σπίτι κι έκανα δουλειές.Το απόγευμα πήγα το ένα από τα σκυλάκια μας στον κτηνίατρο,μετά πήγα στο σούπερ και αργότερα κάθησα να διαβάσω μαζί με το γιο μου αρχαία γιατί έγραφε τεστ και ήθελε τη βοήθειά μου.Αφού διαβάσαμε για ώρες,ετοίμασα βραδυνό,έκανα μπανάκι και βούτηξα στο κρεβατάκι μου με ένα χαμόγελο ευχαρίστησης...Επιτέλους θα ξεκούραζα το ταλαιπωρημένο μου κορμάκι...αχ,τι καλά!....κάπου εκεί πρέπει να με πήρε ο ύπνος χωρίς πολλά πολλά.Εκεί που έβλεπα όμορφα κι ωραία το ροζ ονειράκι μου....τσουκ,νιώθω ένα καυτό χέρι να με ακουμπάει και μια φωνούλα να λέει:μαμά δε νοιώθω καλά...νομίζω πως έχω πυρετό.Πονάει το κεφάλι μου....
Με κλειστά τα μάτια από την κούραση απλώνω το χέρι μου στο μέτωπο και μόλις πιάνω τη ζέστη και αντιλαμβάνομαι τι γίνεται,πετάγομαι σαν ελατήριο επάνω στο πιτς φυτίλι(το ένστικτο της μάνας ξύπνησε πρίν το ταλαιπωρημένο της κορμί).
Τον ξαπλώνω στο κρεβάτι μου,του βάζω το θερμόμετρο-που δείχνει τριανταοχτώ μισό το αθεόφοβο-του δίνω αντιπυρετικό,του βάζω κομπρέσες στο μέτωπο και πέφτω δίπλα του ανήσυχη....
Εκεί που σκέφτομαι,τι θα κάνω το πρωί με τη δουλειά και ποιόν να φωνάξω να κάτσει μαζί του για παρέα και επιτήρηση....ακούω πάλι τη φωνούλα να μου λέει:μαμά θα μου πεις τραγούδια?
Γυρίζω το βλέμμα μου για να του πω....εδώ ο κόσμος καίγεται κι εσύ.....αλλά βλέποντάς τον με μάτι να γυαλίζει και μαγουλάκια κόκκινα σκέφτομαι ότι ο κόσμος μου είναι αυτή η φατσούλα και δυστυχώς....αυτός καίγεται....
Έτσι....η άμοιρη η μάνα άρχισε τα τραγούδια μες στη νύχτα(γιατί η ώρα ήταν δυόμιση,το βράδυ).
-Τι θες να πω?τον ρώτησα...
-Κάτι μοντέρνο είπε.
Ξεκίνησα με Παπαρίζου,συνέχισα με Χατζηγιάννη,μετά είχε σειρά ο Πλούταρχος,η Ζήνα και έκλεισα με Σφακιανάκη....άλλοι κοιτούν τον ουρανό και χάνονται...εγώ δεν έμαθα ποτέ,να δραπετεύω.....και πραγματικά το διασκέδαζα,όταν γύρισα για να δω το κοινό μου,διαπίστωσα πως είχε κοιμηθεί.....ο καλλιτέχνης είχε κάνει καλή δουλειά....
Έβαλα το χέρι μου στη χούφτα του και έκλεισα τα μάτια μου χαμογελώντας....

6 σχόλια:

  1. Τι κάνουν οι ταλαίπωρες μανούλες, τι κάνουν!!!
    Περαστικά στον γιόκα σου, σύντομα σιδερένιος εύχομαι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ax τι τρυφερό ποστάκι...
    Μου θύμισες τα δικά μου που όχι μόνο στον πυρετό αλλά και κάθε βράδυ τραγουδούσα στο ...σπλάχνο μου για να αποκοιμηθεί. Πέντε μηνών ακόμη, ένα βράδυ που δεν είχα όρεξη για τραγούδια, γυρίζει με κοιτάζει με τα ματάκια της και ενώ δεν μιλούσε ακόμη, ακούω να κάνει ένα ...ντα..τι..τίιιι?? (νταχτιρντι)και έπεσα ξερή από την έκπληξη! Ήταν η πρώτη της ...λέξη! χαχαχαααα!!!
    Περαστικά στο μωρό σου εύχομαι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το καλύτερο κλείσιμο. Μάνα κουράγιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. KitsoMitso ευχαριστώ!!!αν και καθυστερημένα...καλό σουκου σου εύχομαι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή