ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΥΚΟΥ....

Μπορείτε να φανταστείτε τίποτα καλύτερο από ένα χαλαρό βράδυ Σαββάτου, αραχτοί στον καναπέ με τα ξύλα να καίνε στο τζάκι κι εσείς να είστε με ένα ποτήρι κρασί στο ένα χέρι κι ένα βιβλίο στο άλλο??Για μένα.....αυτές οι στιγμές είναι μαγικές!οι στιγμές που ηρεμώ πραγματικά και χαλαρώνω αδειάζοντας το μυαλό μου από τα προβλήματα της εβδομάδας που πέρασε και τα προβλήματα της εβδομάδας που θα έρθουν...

Έτσι,σας προτείνω ένα βιβλίο που διάβασα τώρα τελευταία και με άγγιξε πολύ!Αυτό το βιβλίο είναι:Το Τριανταφυλλάκι!της Τζένιφερ Ντόνελι....

Η συγγραφέας γράφει βιβλία για παιδιά και μεγάλους,ζει στο Μπρούκλιν και το Καλικούν της Νέας Υόρκης.....τώρα....λίγα λόγια για το βιβλίο.....

Ανατολικό Λονδίνο του έτους χίλια οχτακόσια ογδόνταοκτώ.Ένα μέρος όπου ληστές ,μπράβοι,πόρνες και συνηθισμένοι άνθρωποι ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή κι όπου τις νύχτες τριγυρίζει ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης.Εκεί δίπλα στα νερά του Τάμεση,μια έξυπνη και θαρραλέα κοπέλα τολμάει να κάνει όνειρα για μια ζωή μακριά από τις ετοιμόρροπες αποβάθρες,τα βρωμερά σοκάκια και τη θλίψη της φτωχογειτονιάς.

Η Φιόνα Φίνεγκαν αγωνίζεται μαζί με τον αγαπημένο της για ένα καλύτερο αύριο.Η σκληρή ζωή όμως θα τους χωρίσει.Εκείνη θα βρεθεί στη Νέα Υόρκη κι εκείνος θα μείνει πίσω στο Λονδίνο.Κυνηγημένοι από τα φαντάσματα του παρελθόντος,θρηνώντας αγαπημένους νεκρούς,θα προκόψουν και οι δύο και μέσα από μια θανάσιμη αναμέτρηση με το παρελθόν,θ'ανοίξουν δρόμο για το μέλλον...

Αν σας αρέσουν οι ιστορίες αγάπης που έχουν λίγο δράμα και πολύ σασπένς....αν σας αρέσουν οι εποχές με τους κορσέδες και τα ομπρελίνα....αν σας αρέσουν οι ηρωίδες που είναι δυναμικές και όμορφες......ε!τότε σας συνιστώ ανεπιφύλακτα αυτό το βιβλίο....είμαι σίγουρη πως θα το λατρέψετε.....Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!!!!!!

Μουσική βραδιά...

Χτες η μέρα μου ήταν φουλ...το πρωί ήρθα στο γραφείο,μετά πήγα γυμναστήριο,επέστρεψα σπίτι κι έκανα δουλειές.Το απόγευμα πήγα το ένα από τα σκυλάκια μας στον κτηνίατρο,μετά πήγα στο σούπερ και αργότερα κάθησα να διαβάσω μαζί με το γιο μου αρχαία γιατί έγραφε τεστ και ήθελε τη βοήθειά μου.Αφού διαβάσαμε για ώρες,ετοίμασα βραδυνό,έκανα μπανάκι και βούτηξα στο κρεβατάκι μου με ένα χαμόγελο ευχαρίστησης...Επιτέλους θα ξεκούραζα το ταλαιπωρημένο μου κορμάκι...αχ,τι καλά!....κάπου εκεί πρέπει να με πήρε ο ύπνος χωρίς πολλά πολλά.Εκεί που έβλεπα όμορφα κι ωραία το ροζ ονειράκι μου....τσουκ,νιώθω ένα καυτό χέρι να με ακουμπάει και μια φωνούλα να λέει:μαμά δε νοιώθω καλά...νομίζω πως έχω πυρετό.Πονάει το κεφάλι μου....
Με κλειστά τα μάτια από την κούραση απλώνω το χέρι μου στο μέτωπο και μόλις πιάνω τη ζέστη και αντιλαμβάνομαι τι γίνεται,πετάγομαι σαν ελατήριο επάνω στο πιτς φυτίλι(το ένστικτο της μάνας ξύπνησε πρίν το ταλαιπωρημένο της κορμί).
Τον ξαπλώνω στο κρεβάτι μου,του βάζω το θερμόμετρο-που δείχνει τριανταοχτώ μισό το αθεόφοβο-του δίνω αντιπυρετικό,του βάζω κομπρέσες στο μέτωπο και πέφτω δίπλα του ανήσυχη....
Εκεί που σκέφτομαι,τι θα κάνω το πρωί με τη δουλειά και ποιόν να φωνάξω να κάτσει μαζί του για παρέα και επιτήρηση....ακούω πάλι τη φωνούλα να μου λέει:μαμά θα μου πεις τραγούδια?
Γυρίζω το βλέμμα μου για να του πω....εδώ ο κόσμος καίγεται κι εσύ.....αλλά βλέποντάς τον με μάτι να γυαλίζει και μαγουλάκια κόκκινα σκέφτομαι ότι ο κόσμος μου είναι αυτή η φατσούλα και δυστυχώς....αυτός καίγεται....
Έτσι....η άμοιρη η μάνα άρχισε τα τραγούδια μες στη νύχτα(γιατί η ώρα ήταν δυόμιση,το βράδυ).
-Τι θες να πω?τον ρώτησα...
-Κάτι μοντέρνο είπε.
Ξεκίνησα με Παπαρίζου,συνέχισα με Χατζηγιάννη,μετά είχε σειρά ο Πλούταρχος,η Ζήνα και έκλεισα με Σφακιανάκη....άλλοι κοιτούν τον ουρανό και χάνονται...εγώ δεν έμαθα ποτέ,να δραπετεύω.....και πραγματικά το διασκέδαζα,όταν γύρισα για να δω το κοινό μου,διαπίστωσα πως είχε κοιμηθεί.....ο καλλιτέχνης είχε κάνει καλή δουλειά....
Έβαλα το χέρι μου στη χούφτα του και έκλεισα τα μάτια μου χαμογελώντας....

Alessandra Amoroso - Mi Sei Venuto A Cercare Tu

Καλή Εβδομάδα σε όλους...

Τις τελευταίες Δευτέρες ξυπνάω και είμαι κατσούφα...όλα μου φταίνε και δε σηκώνω κουβέντα...είναι περίεργο αυτό γιατί γενικά είμαι ένα πολύ αισιόδοξο άτομο που γελάει πολύ,ελπίζει πολύ κ.τ.λ.
Σήμερα όμως ξύπνησα αποφασισμένη να σκεφτώ θετικά,να είμαι ήρεμη όταν οδηγώ,να απαντάω στις απορίες του γιού μου ακόμα κι αν μου έχει κάνει τις ίδιες άπειρες φορές,να κάνω τις δουλειές του σπιτιού χορεύοντας και χαμογελώντας όπως οι γυναίκες στις διαφημίσεις(ε,καλά αυτό ήταν λίίίίγο υπερβολικό)και να είμαι μες στην τρελή χαρά να το πω....
Και ναι,ειλικρινά το κατάφερα...δεν ξέρω αν ο λόγος ήταν το φιλί του γιού μου φεύγοντας για το σχολείο,δεν ξέρω αν ήταν το γάβγισμα χαράς της Ίρμας όταν με είδε το πρωί που ήρθα στη δουλειά,ότι και να ήταν πάντως....με αναγνωρίζω μετά από πολύ καιρό...Είμαι η Νάντια και Είμαι Καλά!!!!

η διαφορά του Α και του ΕΥ...

Καθώς οδηγούσα σκεφτόμουν πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος μας χωρίς το στερητικό -α.Τι εννοώ,θα σας πω αμέσως.Χωρίς αυτό το γραμματάκι δεν θα υπήρχε:η α-χαριστία,η α-πληστία,η α-φραγκία,η α-μάθεια,η α-σάφεια,η α-νανδρεία,η α-νέχεια και πόσα ακόμα.Ενώ αν υπήρχαν λεξούλες από -ευ,ο νεραιδόκοσμος δεν θα ήταν κάτι φανταστικό,αλλά κάτι προσιτό και ανθρώπινο,γιατί θα υπήρχε η ευ-τυχία,η ευ-χαρίστηση,η ευ-ηποληψία,η ευ-φράδεια κ.τ.λ κ.τ.λ
Μήπως λοιπόν αφού δεν μπορούμε να βγάλουμε το -α από τη γραμματική μας,να το βγάλουμε από τη ζωή μας;
Τι λέτε κι εσείς;

στιχάκια,ρητά και σοφά λόγια...

Κάτι που αγαπώ πολύ να κάνω,είναι να διαβάζω διάφορα στιχάκια και να τα γράφω σε ένα τετράδιο...από αυτά που έχω μαζέψει,θα σας γράψω μερικά...και θα το κάνω τακτικά γιατί έχω πάάάάάρα πολλά κι ενδιαφέροντα...λοιπόν,ξεκινάω:
α)Η μοναδική στιγμή που το μυαλό ενώνεται τόσο δυνατά με τη καρδιά,είναι όταν κλαίμε.Το μυαλό δίνει εικόνες και η καρδιά συναισθήματα.
β)Πλούσιος άνθρωπος είναι αυτός που αξίζει πολλά και όχι αυτός που έχει πολλά.
γ)Πρόσεξε πολύ τι εύχεσαι.Οι ευχές γίνονται επιθυμίες,οι επιθυμίες σκέψεις,οι σκέψεις γίνονται πράξεις και οι πράξεις γίνονται το πεπρωμένο σου.
δ)Ο δυσκολότερος δρόμος στη ζωή είναι ο δρόμος της καρδιάς σου.
ε)Μην απολογείσαι ποτέ και σε κανέναν,γιατί αυτός που σε νοιάζεται δεν το χρειάζεται κι αυτός που σε αντιπαθεί δεν θα το πιστέψει.
Ελπίζω να σας αρέσουν και να τα απολαμβάνεται όπως κι εγω.θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ κι ένα μπράβο σε αυτούς που τα γράφουν αυτά γιατί μας κάνουν κι εμάς πιο σοφούς....

Λίγα λόγια για τις νεράιδες...

Μάζεψα λίγες σκόρπιες πληροφορίες από το ίντερνετ για αυτά τα γοητευτικά πλάσματα.Ξεκινάω:οι νεράιδες είναι πλάσματα φανταστικά.Είναι γυναίκες λεπτές,ψηλές και όμορφες με μακριά,ξανθά μαλλιά.Συχνάζουν στο δάσος και τους αρέσει να πειράζουν όποιον βρουν μπροστά τους.
Τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι πίστευαν πως οι νεράιδες ήταν μικροσκοπικά πλάσματα με ανθρώπινη μορφή και κατείχαν την τέχνη της μαγείας.Λίγοι είχαν και έχουν το χάρισμα να τις βλέπουν.Λένε πως αν είσαι Σαββατογεννημένος με καλή καρδιά και πιστεύεις στα μεταφυσικά....τα καταφέρνεις।
Υπάρχουν πολλά νεραιδοονόματα,όπως:Αμαλία,Δάδνη,Βενετία,Θάλεια,Ελπίδα,Ιόλη κ.α

Καλή μου αρχή...

Εδώ και καιρό ήθελα να έχω ένα δικό μου μπλογκ.Ήθελα να γράφω τις σκέψεις μου και να τις μοιράζομαι με διάφορα άτομα.Κολλούσα στην ημερομηνία εκκίνησης...Ήθελα να ξεκινήσω με μια ιδιαίτερη μέρα το μπλογκ μου.Τι πιο ιδιαίτερο από την ημέρα που γεννιόμαστε....από τα γενέθλιά μας...έτσι κι εγώ,σήμερα,του Αγ.Βαλεντίνου,ημέρα που γίνομαι τριαντατριών ετών μπαίνω στο δικό μου νεραιδόκοσμο....ελπίζω να υπάρχουν πολλοί που να πιστεύουν στις νεράιδες και να έρθουν για να μου κάνουν παρέα....χρόνια μου πολλά λοιπόν και καλώς να σας δεχτώ στον κόσμο μου.....